Поимот tendinitis означува воспаление на тетивите, но тај поим се долго користи и за тендинокопатија која означува синдром хронични болки во тетивите и губење на функциите кој се последица од претерано користење и вежбање на тренинг.
Долго се мислило дека тендинопијата е предизвикана од воспаление, но воспалението е всушност минимално, иако тестовите често се задебелени и причината е всушност недоволно заздравување на оштетувањето на тетивите.
Воспалението може да се појави кај болести како што се ревматоиден артритис , гихт , реактивен артритис и дијабетес. Во продолжение, ќе се фокусираме на најчестата форма на модификација на тетивата, тендинопатија.
Фактори на ризик
Факторите на ризик се поделени на внатрешни оние кои влијаат на својствата на тетивите кои го зголемуваат ризикот од повреда и можноста за лекување и на надворешноста кои се однесуваат на видот на тетивите.
Најважни фактори се постарата возраст и ненадејното зголемување на интензитетот на тренинг без време за прилогодување.
Внатрешни фактори
- Возраст над 35 години.
- Пол : Машки најчесто се почесто се среќаваат кај мажи , а кај некои жени се должи на изградбата на телото, хормоните и изборот на занимања и активности.
- Нарушувања на држење и движење (на пример, спуштени нозе).
- Претходни повреди на тетиви.
- Генетика : често се јавува на истата тетива од двете страни на телото и на неколку локации во телото, што укажува на тенденцијата на тенденциозност кај некои луѓе.
Надворешни фактори
- погрешно тренирање;
- лоши услови за трнинг;
- несоодветна опрема;
- предвремено започнување на спортот после повреда;
- прекумерни и неприродни движења на рацете и рамената во текот на секојдневните активности;
- употреба на флуорокинолонски антибиотици.
Тендонитис – симптоми
Најзначајните симптоми се болка во палпација на тетивата и болка во контракцијата на мускулот што се поврзува преку оваа тетива со коските. Ако погодена површинската тетива, како што е Ахиловата тетива, задебелувањето може да биде видливо, а задебелување и ако тоа не е видливо можат да бидат значителни и да предизвика симптоми како што е случај во имлемантација (укрстување) синдром на рамената.
Најчестите се погодени тетиви:
- подлактица мускули кои го поврзуваат со надворешната страна на лактот (на тениски лакт ) или
- внатрешен лактот ( голферски лактот ),
- титива на рамо ( пливачко рамо, рамо за фрлачи),
- тетива на коленото (скокачко коленото ), ахиловата тетива и мускулните тетиви кои ги контролираат движењата на палецот се нарекува (синдром Де Квервеин).
Воспаление на тетива – Дијагноза
Дијагнозата може да се претпостави, бидејќи на симптомите и кога пациентот искусни болка во одредени движења или палпација. Да се потврди дијагнозата користење на ултразвук и МРИ, што е повеќе прецизни и со помош на кој можете да се дијагностицира и помали повреди.
Вослпалени тетиви – третман
Повеќето пациенти го одат кај лекарот кога симптомите траат повеќе од три месеци , односно во хронична фаза, а третманот е побавен и помалку успешен. Времетраењето на третманот е често 3 до 4 месеци и не треба да се обесхрабрува ако симптомите се уште се присутни или уште потешки на почетокот.
Исто така е неопходно да се процени биомеханиката на телото и да се забележат грешки при држење или трчање движења (на пример, трчање, скокање, одење, работење на компјутер) и нивно корегирањешто е можно повеќе.
Рехабилитацијата се состои од вежби за бавно оптегнување на оптоварувањето на тетивата, а надвор од програмата за вежбање треба да се спаси повредената тетива.
На почетокот на програмата може да се земат антиинфламаторни лекови, како што е ибупрофен, и не се препорачуваат кортикостероиди, освен во случај на крвавење на тетивното ткиво. Дополнителна терапија може да се протегање, масирање на ткивната мобилизација, ледена или термичка терапија и нитроглицерински закрпи.
Се испитуваат и разни алтернативни терапии како што се прологотерапија (стимулација на ткиво инекција со вбризгување на различни супстанции), склеротерапија (вбризгување на супстанции кои предизвикуваат затворање и деградација на новоформираната крвните садови на повредени тетиви), инјектирање на крв или крвни плочки, ударен бран терапија (терапија со ултразвучни бранови на висока енергија), но сепак ефикасноста не е докажана.
Ако нема подобрување по 6 месеци од терапијата, постои можност за хируршки третман .
